سفر که گریه ندارد

کوچکترید از آنکه مرا زیر و رو کنیدحتی اگر هر آنچه که دارید رو کنیدکوچکترید ازآن که بدانید من کی اماز کوهها نام مرا پرس وجو کنیدای بادهای سرد مخالف ! منم درختباید که ریشه های مرا جستجو کنیدمن ریشه در شقایق پرخون، نشانده امگلهای سرخ باغ مرا خوب، بو کنیدای بادهای سرد مخالف ! منم درختباید که ریشه های مرا جستجو کنیدای بادهای سرد مخالف ! من ایستاده اماین سینه ام که خنجرتان را فرو کنیدبرمن مباد؛ تیغ شما زخمی ام کندشاید به خواب، مرگ مرا آرزو کنید«کامران رسول زاده» سفر که گریه ندارد...

عاشق آن است که یا دیده به گل وا نکندیا به غیر از گل روی تو تماشا نکندبه گدای تو اگر هر دوجهان را بخشندرد کند، از تو به غیر از تو تمنا نکندشرر عشق تن و جان کسی را سوزدکه چو پروانه به آتش زده پروا نکندشمع، فیضش همه شعله است به پروانه بگویا که پروا نکند یا پر خود وا نکندچشم بیمار تو بیمار کند هر کس راجان دهد آرزوی فیض مسیحا نکنددیدن روی تو با دادن جان شیرین استرو نما تا که کسی روی به دنیا نکندگر به بازار دو عالم گذرم دیده ی منجز تماشای تو ای یوسف زهرا نکندپای تا سر همه سوزم به خدا سوز مرابه جز از آتش عشق تو مداوا نکندهر چه پیرایه زمضمون به غزل میبندمغزلم را به جز از نام تو زیبا نکندگر بر آرند دوصد بار زبان از کامشلب میثم بجز ار مدح تو مولا نکند سفر که گریه ندارد...

چون ربيع رجا درآيد، شتاء خوف بگريزد.شمس عشق در برج حمل دل رسد.جهان عقل و علم پر شكوفه هاى نوروز رجا شود. بلبلان زبان بريده به مقراض خوف بر اَغصانِ گلِ انس زمزمه توحيد زنند.هواى جان از تأثير رجا مطيب شود .كاروانيان خليقت در بيابان حقيقت سفر كنند. روح در رياض دل بر تخت مملكت عشق نشيند.در شهر خداى به سلطنت انبساط، به اشكال طبيعت فرمان دهد. چون راوق رجا از كاس وفا چشيدند ماه جان از خسوف نقصان بيرون آيد.عبهر العاشقینشیخ روزبهان سفر که گریه ندارد...